surat seorang anak

to:- Pn. Halimah Lisat

Selamat Hari ibu

Assalamualaikum,

kehadapan mak yg sy kasihi..
rasenya dah lame sy x menatap wajah mak.. cium dahi mak.. sy kesempitan waktu mak..maafkan sy mak.. maafkan sy..

mak...
kenangan-kenangan lama makin kuat berlegar2 di minda sy ketika ini.. tringat segala perbuatan sy pada mak.. segala kerenah-kerenah sy..sy jadi pilu sendiri... betapa sy x bersyukur dengan nikmat yang Allah bagi pada sy selama ini..
mak.. ingat lg x waktu sy darjah 2... mase tu ntah kenapa sy dah pandai makan memilih-milih... ikan sy x mkn..sy makan lauk ayam jek..sy hanye nak ayam goreng je.. setiap hari.. klu xde ayam goreng..sy mogok x mau mkn n x mau pg sekolah... walaupun mak slalu marah sy dengan perangai sy tu... tp sy tetap brdegil.. sy nk ayam jugak...ntah ape syaitonnn yg merasuk pun sy x tau..ketika itu kehidupan kite susah.. ayah penoreh getah jek..berapa sgt la pendapatan ayah waktu tu.. tp demi anak tersayang.. mak dan ayah dayakan juga melayan kerenah sy.. owhhh x gunanye sy kn mak?

mak.....
teringat sy kenangan waktu sy kecik-kecik dulu..
waktu sy taknak siapkan kerja sekolah kerana sy x mata sy x tahan mengantuk..
mak yang buatkan kerja sekolah sy.. bertemankan lilin mak tekun siapkan kerja sekolah sy.. waktu tu keluarga kite susah... bukan saje makanan yang terpaksa kite catu..malahan penggunaan elektrik juga.. terima kasih mak..sbb siapkan kerja sekolah sy mase tuh.. sbb tu jugak sy trlepas dari cubitan cikgu Taleha. Namun bile dah biase ditolong oleh mak..makin hari sy makin naik lemak..makin mengade2..selalu bagi alasan untuk sy tdo awal dan mak yang akan buatkan kerja sekolah sy.. dah la esoknye tuh mak kena bangun awal untuk siapkan sy dan kak yong n kak ina ke sekolah..tp mak sabar jek dgn kerenah sy.. mak ikutkan kehendak sy.. maafkan sy mak.. sy ank yang selalu menyusahkan mak.. maafkan sy mak...

mak...
masa begitu pantas berlalu.. sy naik ke sekolah menengah.. berbekalkan keputusan UPSR yang langsung x membanggakan akhirnya sy hanya dapat brsekolah biase2 je.. tp mak x marah pun..walaupun mak tgk anak2 org lain berjaya.. mak redha dgn keputusan UPSR sy tuh... mak masih lg mampu meniupkan kata-kata semangat buat sy..
Disekolah menengah.. sy makn jadi lupa diri... bergaul dengan kwn2 yg trdiri dr pelbagai latar belakang membuatkan sy makin menjadi lupa diri..nak beg skolah brjenama.. nk kasut skolah yang cute dan feminin dan sy mula demand yg mcm2.. mula-mula dengan ketidakpuasan hati sy dengan nama sy...bila kawan2 dan dan cikgu mempersendakan nama sy.. sy mula menyalahakan mak sbb menamakan nama sy dengan nama yang x best..'YANTY NASYIDA' erghhhhh sy benci dgn nama ini... hari-hari sy bg tau mak sy x suke nama sy nih.. ni name org indon..ni name yg x bestt.. sy benciii!! sehinggalah mak bg tau sy..."x per la.. nnt dah besar nnt.. ko tuka la name yang sedap2 untuk ko..angkat sumpah balik untuk tuka name"... yesssssssss! gembiranya sy.. x sabar nk 21 thn.. nnt bole tuka name.. mulai dr saat tu sy sering mengangan2kan nama2 yg indah2... mula la imaginasi sy terbabas2... antara nama yg sy reka2 untuk name baru sy ketika itu ialah..nurul nana nabila, nurul ain amirah, nur nadia syafika dan nur isnairah ayumi..huhhuuhuh punye la sy berangan2...smpi sy x fikir pun perasaan mak ketika itu.. apakah perasaan mak bila nama indah yang mak beri pada sy..namun sy x suke.. oowhhhh bodohnyee sy

mak..
SPM sy dpt cemerlang.. alhamdulillah.. mak suruh sy smbg tingkatan 6 tp sy x nk.. sy dpt ke IPT..alhamdulillah... tp sy blajar main2..singga sy kena tendang di IPT trsebut.. mak x marah sy pun.. malahan mak bg sy semangat untuk meneruskn pengajian ditempat lain.. mase tu sy insaf...rase sy trlalu byk bazirkn mase dgn kwn2 hingga pelajarann sy trjejas..sy insaf.. kemudian sy smbung pengajian di IPTS tempatan.. 1st n 2nd year pelajaran sy memberangsangkan..mase tuh sy dah ade 'cinta pertama'..sy makin brsemangat untuk belajar dan brjaya... namun entah bagai mana..hubungan kami putus ditgh jalan.. sy trkapai2 dan sy x mampu lg bg perhatian pada pelajaran sy ketika itu... akhirnya sy tinggalkan pengajian sy dan seterusnya menghancurkan harapan mak untuk melihat sy brjaya ketika itu... betapa mudahnya sy membuat keputusan tanpa sy memikirkan betapa susahnye mak nk mencari duit utk sy ketika itu..maafkan sy mak.. sy mmg anak yang tak mengenang budi..

mak..
kesan dr perpisahan sy dgn cinta pertama sy itu.. sy sakit hampir setahun.. sy da brckp dgn sesiapa hampir 3 bulan dan demam yang brulang2 selama setahun.. mase tu.. mak la peneman setia sy.. dibahu mak la manjadi tempat sy menangis..waktu itu sy memikirkan perasaan sy yg trluka je sedangkan sy x sedar ttg perasan mak yg trluka melihat sy trluka kerana cinta yang x kesampaian ketika itu

mak..
kini sy telah bekerja dan sy juga akan melangsungkn perkahwinan.. namun..ntah kenapa kita makin selalu brselisih pendapat.. kehendak kite berbeza.. mak mengimpikan itu dan ini..namun sy x mampu nk tunaikn kerana kekangan kewangan sy.. dan sampi satu tahap..sy membawa diiri.. blk kg kejap jek.... merajuk la kononn...sy x call mak pun..sy betul2 kecil hati..dan akhirmye mak brkecil hati juga dengan sy...kita same2 keraskn hati.. kita saling tidak brtanya kabar..owhhh betapa x sedar dirinya sy ketika itu.. pada hal dlm rahim mak la sy lahir.. dan mak brtarung nyawa untuk melahirkan sy.. ada hati pulak nk melawan ckp mak lg.. *oowhhh sampainya hati sy buat begitu pada mak*
dugaan datang lagi pada sy baru2 ini... dgn suara yg trsekat2 sy ceritakan pada mak.. dan dengan lapang dada mak tolong sy... mak beri semangat pada sy.. owhhh Tuhan.. saya rase mahu menangis jek ketika itu.. sungguh naifnye sy.. sungguh hinanye diri ini sy rase bila ibu sy masih mahu memeaafkn sy walaupun sy dah trlalu byk menyusahkan die... bila tringat2 kembali sepanjang 26 tahun ini... trlalu byk luka yang telah sy palitkan dihati mak... untuk kesekian kalinya.... maafkan sy mak..dan terima kasih kerana sering ada ketika sy memerlukan mak..selalu ada ketika sy terluka...dan selalu ada ketika sy mahukan sokongan dan nasihat... terima kasih mak...


Ibu…
Nasihatmu memberi kekuatan untukku
rangkulanmu menjadi penyangga kerapuhanku
untuk ,menapaki hari-hari penuh liku
…semoga semua itu tak akan pernah layu!

Ibu…
Dalam kelembutan cintamu, kulihat kekuatan
dalam tangis air matamu, kulihat semangat menggelora
dalam dirimu, terkumpul seluruh daya dunia!

Daripada

Anakmu yang sering alpa dan lupa
Yanty Nasyida Abd. Rahim